تأثیر آموزش الکترونیکی و غیرالکترونیکی بر خلاقیت و پیشـرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش الکترونیکی و غیرالکترونیکی بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پایان در سال 88-1387 بود. روش تحقیق، تجربی با در نظر داشتن گروه آزمایش و کنترل اجرای پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال دوم آموزش یادگیری الکترونیکی و دانشجویان نیمه حضوری در سال تحصیلی 88-1387 دانشگاه پیام نور تهران بود. حجم نمونه 348 نفر است. حجم نمونه برای دانشجویان آموزش الکترونیکی 174 نفر و همین تعداد برای دانشجویان آموزش غیرالکترونیکی (نیمه حضوری) محاسبه شد که به طور تصادفی از میان دانشجویان سه رشته فنّاوری اطلاعات مهندسی کامپیوتر و علوم کامپیوتر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه خلاقیت عابدی (1372) و همچنین محاسبه نمرات پایان ترم دانشجو در نیمسال دوم سال تحصیلی یاد شده بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری کوواریانس و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد f مشاهده شده در سطح 05/0 تفاوت معنی داری بین پس آزمون نمرات خلاقیت دو گروه دانشجویان یادگیری الکترونیکی و غیرالکترونیکی وجود دارد. t مشاهده شده در سطح 05/0 نشان می دهد بین میانگین نمرات و پیشرفت تحصیلی (معدل) دانشجویان یادگیری الکترونیکی و دانشجویان غیرالکترونیکی تفاوت معنی داری وجود دارد f مشاهده شده در سطح 05/0 بیانگر تفاوت معنی داری بین نمرات پس آزمون خلاقیت دانشجویان دختر و پسر یادگیری الکترونیکی و غیرالکترونیکی دانشگاه پیام نور است.